30 iyun-Sevgililər günü

Bu gün yüzlərlə gənc 1990-cı il yanvarın 20-də həlak olmuş İlhamın və onun ölümünə dözə bilməyərək intihar edən Fərizənin toy gününü Sevgililər Günü kimi yaşayır. Hər il iyunun 30-da sevənlər bu günü qeyd edir.
30 iyun 1989-cu il bu tarix Şərq dünyasında Leyli və Məcnun dastanından sonra yeni bir məhəbbət hekayəsinin əsasını qoyub. Bu gün Azərbaycan xalqının tarixinə və ədəbiyyatına İlham və Fərizə dastanını gətirib. Kiçik yaşlarından bir yerdə böyüyən İlham və Fərizə tanışlığı daha sonra onların öz ocağında yaşamalarına vasitə olub. çox az bir zaman ailə həyatı yaşayan bu cütlüyün məhəbbəti əslində illəri, bəlkə də əsrləri əhatə edirdi. Lakin təmiz məhəbbətlə bir-birilərini sevən bu gəncləri acı tale ilk gündən izləməyə başlayıb.
Fərizənin anası Bağda Nəbiyeva deyir ki, nişanı günü nişan gələn maşının yan şüşəsi hamısı tökülüb yerə ovxalanıb. İlham çox peşman olub ki, bu gün nəyə görə şüşələr sınıb.
İlham Fərizə sevgisi adi, sıradan məhəbbət deyildi. Bu sevgi tək gənclərin bir-birinə olan istədiyi deyildi. Yəni İlham vətənə olan məhəbbəti uğrunda şəhid olub. Fərizə isə vətənin azadlığı uğrunda şəhid olan İlhamın yolunda öz həyatına son qoyub. Şəhid sevgilisinin cənazəsi yanından çəkilməyən Fərizə ona yalnız bir vəd verib.
Fərizənin qardaşı arvadı Səadət Nəbiyeva həmin günü belə təsvir edir. “Fərizə sirkə tapıb. Sirkə içməmişdən qabaq İlhamın paltarlarını yığıb. Onunla söhbət edib, sonra da sirkə içib”.
İlham və Fərizənin şərəfli ölümləri gənclərə sevməyi və sevilməyi öyrətdi, özü də pak, təmiz məhəbbətlə. İlhamın anası Ofelya İbrahimova da hər kəsə İlham Fərizə taleyi yox, məhəbbəti arzulayıb: “üzümü tutub yeniyetmə gənclərimizə tövsiyyə eləyərdim ki, onlar ailə quranda sevgi-sevəndə İlham kimi, Fərizə kimi öz sevgilərinə sadiq olsunlar”.
Bu gün İlham və Fərizə minlərlə ananın övladının, neçə-neçə gəncin qəlbində sevgi idealına çevrilmiş qəhrəmanlardır. Məhz onların bu məhəbbəti, ailə qurduqları günü - iyunun 30-nu Azərbaycan sevgililər günün kimi qeyd və yad edir.

Bu gün tam mənasında əlamətdar gündür. Bu sevgi macərasının -İlham və Fərizənin toy günüdür. Bu bizim digər sevgililərə necə sevmək lazım olduğunu xatırladan bir gündür

Şərhin üçün sağol

dəyməz. nəsə məntiqli bir şeylər yazıb, sizə də nəyisə başa salmağa çalışıram. Qoy bu dünyanı tərk edəndə heç olmasa "öyrədən və öyrənən insan idi, Allah rəhmət eləsin" desinlər

ONU BİL Kİ NƏNƏN OLARAQDAN HƏR-HALDA SƏNDƏN ÖNCƏ ÖLƏCƏM...
QOY MƏN DÜŞÜNÜM BU HAQDA...

onsuzda ölüm labüddür. mənim və ya sənin birinci bu dünyanı tərk edəcəyimi bilmək olmaz. hər dəqiqənin öz hökmü var.

birdəki mən ölmək kəlməsini qəbul etmirəm. oldü demək həyatı sona çatdı deməkdir. amma mən buna inanmıram. düşünürəm ki, bu dünya da həyatı bitirsə, o dünya da yaşayacaq. bu dünya və o dünya Tanrının insanlar qarşısında qoyduğu bir mərhələdir. biri bitər, o biri başlar

YAVAŞ GET...

İKİNİZƏ DƏ BİR AZ QATILIRAM...

Həmid sənə qatılıram artıq bunu çox insan qəbul edir

nəyə qatılmıram sən necə düşünürsən

səhv edirsən. heç nə heçdən yaranmır və heçə getmir bir formadan digər formaya keçir

Hemide qatiliram

o sene ele gelir Aytac

Bu dünyadakı həyat müvəqqətidi. Əsl həyat ondan sonra başlayır. Amma məncə "SEVGİLİLƏR GÜNÜ"ndə həyatın sonundan danışmasaq yaxşı olar.

Fidana qatiliraam

Sevgidən danışaq?

Ureyin doludu deyesen?
Qaqana demirsen heeeeeeeeeeee
eybi yox

Yaxsi oldu