Qavraya bilmədiyimiz həyat (davamı)

Konunun ilk mesajı :

Həyat!Hamı üçün sonsuz vacib və şirin olan həyat! Bir düşünün hamımız nəyin uğrunda çalışırıq? Nəyə can atırıq? Ailəmiz,yaxınlarımız üçün firəvan həyat qurmağa çalışırıq.Amma hamımız üçün labüd olan bir şey var:Ölüm!Hamımız nə vaxtsa bu dünyadan köçüb gedəcəyik. Bu dünyada olan bəziləri üçün şirin, bəziləri üçün mənasız görünən həyata son qoyacağıq.
Biz anadan oluruq, böyüyürük, günbəgün, saatbasaat boy atırıq..Valideynlərimiz bizi bacardıqları qədər vacib olan şeylərlə təmin etməyə çalışırlar.Bizi əlimizdən tutub məktəbə aparırlar.Bizi oxutmağa çalışırlar.Niyə? Çünki onlar düşünürlər ki, oxuyub elmli və sivil bir insan olmaq bu rəhmsiz həyatda bizim etibarlı silahdaşımız olacaq.Biz təhsil alırıq,öyrənirik,qavrayırıq,kamilliyə can atırıq. Məktəbi bitiririk.Ali məktəbə daxil oluruq.Təhsilimizi artırırıq.Biz bir gün öz həyatımızı birlikdə keçirməyə layiq biri ilə tanış oluruq.Və ailə qururuq.beləliklə adətən valideynimizdən ayrılırıq.Bizim də uşaqlarımız olu və ən nəhayət biz də valideynlərimizin yaşadıqlarını təkrar yaşayırıq. Yalnız onda bir çox övladlar öz valideynlərinin qədrini bilir.Bu qədər əziyyət, çalışmaq ,məktəbə getdiyin gündən öyrənməyə çalışmaq, gecələri düşünmək, əziyyət çəkmək, tam mənasında əziyyət çəkmək!
Amma nə üçün?Onsuzda bir gün bu həyatdan köçüb gedəcəyik.Əslində mən bunları yazmaqla həyatı gözünüzdə kiçiltmək, dəyərini aşağı salmaq istəmirəm. Mən həyata nikbin baxışı sevirəm. Bu həyat bizə Tanrı tərəfindən bəxş olunmuş bir nemətdir. Bəzən belə bir ifadə
eşidirik:
"Həyat- bir mübarizədir".Bəli, tam yerində işlədilmiş bir ifadədir. həyat mübarizədir, həyat bir döyüş meydanıdır. Burada uduza da bilərsən, uda da bilərsən.Sadəcə ruhdan düşməyib vuruşmaq lazımdır.
İnsan bir çox özəlliklərə malikdir.İnsanı dünyanın ən böyük möcüzəsi də adlandırırlar.Bəli. İnsanı digər canlılardan əsaslı surətdə fərqləndirən bir xüsusiyyət var.Təfəkkür!Düşünüb qərar vermək qabilliyəti!İnsan müdhiş varlıqdır. O üstünlüklərə malikdir.Amma ən təhlükəli bir şey var.Bu bəlkədə dünyanı məhv edə biləcək bir faktdır.Bu həmin fakt ondan ibarətdir ki,insan təbiətdə ustün canlı olduğunu bilir.Əgər kimdənsə üstün olduğunu başa düşürsənə, bu səni sevindirir,sən qürrələnirsən.Bu şirin bir hissdir.Amma fəlakət doğura biləcək bir hissdir.Bunun nəticəsi olaraq insan təbiətdə mövcud olan canlılar arasında hakimiyyəti bir növ "əlində cəmləşdirib".İnsanlar daxilən hiss edirlər ki,güclüdürlər.Bu hakimiyyət hissi insanda o qədər baş qaldırır ki, insan təbiətə də qalib gəlib onu ram etməyə can atır.Bunun əks təsiri özünü çox da gözlətmir.Ana təbiət səbirsizdir.Bizim onun işinə qarışmaq cəhdlərimiz təbiətdə baş verən hadisələrə köklü dərəcə də təsir edir. Təbiət kükrəyir.Bunun məntiqi nəticəsi olaraq 2010-2011 illəri ərzində İslandiya da vulkan partlayışı, Yaponiyada sunami,zəlzələlər, Braziliya da sunami və .s. kimi hadisələr baş verir.Bu təbiətin bizə dərin qəzəblə vurduğu sillələrdir.İnsan bu sillələrdən özünə gəlir.Amma bu hadisələrdən dərs almır.Yenə oz fəaliyyətini davam etdirir.
Bu dövrü olaraq davam edir.Bu Təbiətlə bizim aramızda gedən mübarizədir.Bəzən belə hesab edirlər ki, bu mübarizə sonsuz olaraq davam edəcək. İnsan həmişə güclü olacaq, bitki və heyvanları öz tabeliyində saxlayacaq,bəzən təbiətə qalib gəlməyə çalışacaq, amma həmişəki kimi təbiət sözün əsl mənasında insanın cavabını verib yerində otuzduracaq.İnsan yenidən qalxacaq və bu mübarizə yenə də davam edəcək.Xeyr! bu heç də belə deyil.Təbiət bizdən qat-qat güclüdür.Bizim ona qalib gəlmək barədə düşüncələrimiz sadəcə bir xülyadır.Təbiətin cüzi tərpənişi Y aponiyanı yerlə-yeksan etdi. Deməli, biz arzularla yaşayırıq. Bu həmişə belə olub: insan nəyisə arzulayır, ona çatır, sonra yenisini arzulayır, sonra yenisini, sonra yenisini, və.s və.s.
Amma insanın yetə bilmədiyi iki arzu var: ölümə qalib gəlmək və Təbiətə qalib gəlmək!
İki mümkünsüz arzu!Fikrinizi çox da bu yerinə yetməz arzular üstündə cəmləmək istəmirəm.
İnsanın can atdığı arzulardan biri də kamillikdir.Kamillik adillikdir. Adil olmaq-kamil olmaq gözəl və izah olunmaz hisdir.Bir çox insanlar kamiliyə can atmışlar. Kamil olmağa can atmışlar.Amma Onore de Balzak deyirdi:
“Kamilliyə can atma. Onsuzda ona çata bilməyəcəksən”.Bu fikirlə qismən razı, qismən də razı deyiləm.Kamilliyə can ataraq biz çox şey öyrənirik. Amma bu hər şey demək deyil.Əgər bu belə olsaydı, biz Çarlz Darvinin dünyanı çaş- baş qoyan “təkamül” nəzəriyyəsinin yalanlardan və saxta məlumatlardan ibarət olan müddəalarına inanmazdıq. Beynində kamilliyin cücərtiləri olan insanlar “Təkamül” nəzəriyyəsinin necə boş və necə faşist ruhlu olduğunu başa düşər.
Misal üçün Ç.Darvinin “Növlərin mənşəyi” adlı əsərindən bir sitat gətirək:
“ İmtiyazı olan irqlər yaşamaq uğrunda mübarizə də qalib gəlirlər və bu irqlər ağ avropalılardır,Afrika və Asiya irqləri isə yaşamaq uğrunda mübarizədə məğlubiyyətə məhkum aşağı irqlərdir. Bu irqlər tezliklə ümumiyyətlə məhv olacaqlar”.
Bir baxın: necə alçaqcasına bir fikirdir.Amma hələ də bəziləri Darvini kamil hesab edir.
Deməli, Darvin heç də kamil deyildi.
Bu yazını oxuyanlar bəlkə də “Təkamül” nəzəriyyəsi barədə məlumatlıdırlar və Darvinin gətirdiyi dəlillərə inanırlar.Amma, “təkamül” təlimi tam şəkildə faşist ruhludur.İnsanları ateistliyə səsləyir. Məsələn, Stalin 18 yaşına qədər qatı dindar idi. Lakin “təkamül” təlimi ilə tanış olduqdan sonra ateist oldu. Artıq bir çox dövlətlər bu təlimdən imtina ediblər.Amma Azərbaycan hələ də bu təlimin əlində “girinc” qalıb.Əlimizdə olan ən gözəl vasitədən istifadə etmək istəmirik.Bu, müqəddəs “Qurani-Kərim”dir.Bu gün bir sıra insanlar “Quran”ı adi bir elmi-didaktik-əxlaqi kitab hesab edir.Amma bu qətiyyən belə deyil. “quran”müqəddəs və mənası bizim şüurumuzdan çox-çox uzaq olan bir kitabdır. Ona sadə elmi-publisistik kitab kimi yanaşmaq olmaz.
Gəlin həyatımızı boş-boş təlimlər üzərində qurmayaq. Həyat mücərrəddir.Eyni zamanda həyat qısadır. Onu mənalı yaşamaq lazımdır. Həyatın necə yaranmasını izah etmək qeyri-mümkün bir şeydir. Buna can atmaq sadəcə olaraq vaxt itkisidir. Çünki bu insan təfəkküründən çox-çox uzaqdır.





BABA SEYİDOĞLU

Bilirsən. əslində bu dünyada çox adama etibar etmək olmaz.

Çünki onlar bivəfa çıxırlar. Amma bədbin olmaq lazım deyil. onların arasında insanlığın təcəssümləri-yəni çox yaxşı dostlarda olur

əslində dostuna dərhal sirr verməyə çalışmamalısan. çünki onun möhkəmliyinə inanmayınca bunu etmək olmaz. Atalar məsəli var.sirrini dostuna demə çünki dostununda dostu var.
əgər sən bu sirri ona deməyə ehtiyac duymusan sa , o da deməyə ehtiyac duyacaq

aytac məncə bu sənin üçün çox yaxşı olub,ən azından dost sandığın insanın əsl üzünü görübsən.biz sübhanə ilə həmişə bu haqda danışırıq.biz o qədər küsürük ki.amma siz bilmirsiz.çünki aramızda dostluq var biz bilirik ki,nə vaxtsa barışacağıq.və bu kimi ifadələr işlətməyə dəyməz...əslində süphanə olmur başqası olsun mən hamıya qarşı belə düşünürəm.əgər belə etsəm məncə bu mənim hörmətsizliyimi göstərər...başınızı yormadım hər halda...

demədə,məncə onun kimi birinə gözəl vaxt sərf etmə...

bir az ehtiyat etmək lazımdır. sınaqdan çıxarıb sonra qərar vermək lazımdır

belə olmaq lazımdır. hamı belə olsa, cəmiyyətdə idbarlara yer olmaz

nə yaxşı ki sübhanə kimi dostum var...

QATILIRAM...AMMA BƏZİLƏRİ VAR Kİ 1 DOSTU BELƏ YOXDU...MƏN ELƏ İNSANGÖRDÜK ONLARLA ÜNSİYYƏT QURMAĞA ŞALIŞIRAM.ÇALIŞIRAM Kİ ÖZLƏRİNİ YALNIZ HİS ETMƏSİNLƏR.ÇÜNKİ YALNIZLIQ DÜNYANIN ƏN PİS HİSSİDİR MƏNİM ÜÇÜN...

BİZİM SİNİFDƏ BELƏ BİR NƏFƏR VAR.VƏ BİZLƏ ANAR MÜƏLLİM BU HAQDA ÇOX DANIŞIB.O DEYİR Kİ SİZƏ QATILMASA BELƏ ONU YALNIZ BURAXMAYIN .O YALNIZLIĞI SEVİR BİZ DƏ ONA YALNIZLIĞI VERİRİK AMMA,SONRA O YALNĞZLIĞA ALIŞIR VƏ HƏMİŞƏ YALNIZ QALMAQ İSTƏYİR.BUNA GÖRƏ DƏ O NƏ QƏDƏR ÖZÜNÜ YALNIZ HİS ETSƏDƏ SİZ QOYMAYIN...ONA SEVGİNİZİ HİSS ETDİRİN...HƏR İNSAN SEVİLMƏYİ SEVİR.ƏN AZINDAN BƏLKƏ BİRDƏFƏ FİKİRLƏŞƏN DƏ YADINA DÜŞƏR Kİ MƏNƏ DƏYƏR VERƏNLƏR VAR.

NİYƏ BELƏ DÜŞÜNÜRLƏREEEEEEEEEE.AXI BİZ ONLARI ÇOX SEVİRİK.ÖZLƏRİ BU YOLU SEÇİRLƏR.AMMA YALNIZLIĞ...HƏR NƏYSƏ BU DA ONLARIN DÜŞÜNCƏSİDİR..